علل خرابی پل های بزرگ در اثر زلزله

  1-گسیختگی گسل در زیر پل یا در مجاورت آن برای سازه فاجعه آمیز بوده و معمولا منجر به فروریزی دهانه ها (مخصوصا وقتی که جابجایی زمین بزرگ است) میشود.زمین لرزه های نزدیک گسل قوی بوده و به شدت به سازه های قدیمی تر که طبق آیین نامه های مدرن طراحی نشده اند ، آسیب میزند.اما از آنجائیکه گسل ها با قدرت های مختلف وجود دارند ، گاهی مواقع ممکن است ناچار به ساختن پل در محل گسل شد . تحت یک چنین شرایطی بایستی الویتی در طراحی و ساخت پل در نظر گرفته و مسیرهای جایگزین را در آینده طراحی کرد.ممکن است برای تسهیل در ترمیم فوری پل ، دهانه های کوتاهتر مورد استفاده قرار گیرند زیرا پلها با دهانه های بزرگتر در نزدیکی گسل آسیب پذیرترند .

2- کلید های برشی ، وسایل مانع از جداکنندگی ، عرض نشیمن کافی و نشیمن مناسب بایستی برای محافظت پل از ضربات ناخواسته فراهم شوند . خرابی زمین ، دهانه های خمیده ، روانگرایی و... ممکن است باعث حرکات اضافی در سازه شوند که این وسایل  تجهیزات عالی برای جلوگیری از خرابیهای بیشتر می باشند.

3-طراحی کلید های برشی و نشیمن لازم است که با ظرفیت طراحی پایه سازگار باشد.از آنجائیکه ترمیم آسیب شالوده بسیار مشکل است ، برای اجتناب از وارد آمده آسیب در پایه یا شالوده ، کلید های برشی نبایستی قویتر از پایه پل طرحی شوند. زیاد بودن مقاومت کلید های برشی باعث میشود که موقعیکه روسازه در جهت عرضی حرکت  کرده و با کلید های برشی برخورد میکند ، نیروها را به ستون پل انتقال داده و منجر به آسیب های جدی به زیر سازه در این امتداد شوند.

4-عرض نشیمن زیاد برای وفق دادن با جابجایی زیاد غیر قابل انتظار ناشی از خرابی زمین یا لرزه های شدید ، راه حل مناسبی است . این کار مخصوصا در پل های با هندسه نامنظم یا خمیده بسیار مفید خواهد بود

5-بایستی از خرابی برشی در پایه ها جلوگیری کرد برای این کار از دورپیچ و خاموت کافی برای اطمینا از انعطاف پذیزی در پایه های بتن مسلح استفاده شود و قطع آرماتور نباید در میانه ارتفاع پایه ها صورت گیرد.

6-در محل هایی که پتانسیل ناشی از گسترش جانبی به همراه روانگرایی بیشتر است ، اثر آن را باید در طراحی منظور کرد